Park zabytkowy
Integralną częścią Muzeum jest zabytkowy park o powierzchni ok. 3,6 ha, ponieważ razem z dworkiem w 1903 r. przekazany został w darze narodowym Marii Konopnickiej. Park w Żarnowcu powstał na początku XIX w. początkowo o charakterze dworskim, obecnie jako krajobrazowy, posiada dużo walorów przyrodniczych i krajobrazowych. Przeprowadzone inwentaryzacje roślinności parkowej wykazały występowanie wielu gatunków drzew (ponad 40), krzewów (ok. 30) i roślin naczyniowych (ok. 170). Piękne położenie parku, bogata roślinność, wartościowe okazy starodrzewu oraz zasób nowych gatunków drzew sprawiają, że jest atrakcyjnym miejscem dla turystów (ok. 30 tys. zwiedzających rocznie). Większość drzew parkowych to starodrzew, który tworzą wyłącznie gatunki rodzime (dęby, lipy, graby, topole białe, kasztanowce). Najstarsze drzewa osiągają ponad 200 lat. Spośród drzew młodszych, dosadzonych później, spotkać można rzadko spotykane gatunki (platany, tulipanowce, korkowce, miłorzęby). Również wśród krzewów jest dużo ozdobnych i interesujących odmian (dereń biały, kalina wonna, karagana syberyjska, jałowiec chiński, złotokap). Z uwagi na wartości historyczno-przestrzenne parku utworzono w 2004 r. ścieżkę przyrodniczą, która składa się z 40 stanowisk i przebiega przez całą jego powierzchnię. Atrakcyjność ścieżki podnoszą ciekawe zjawiska przyrodnicze parku, jak “wychodnia piaskowca” – usytuowana w koronowej części starorzecza Jasiołki oraz staw z małą wysepką, zasilany przez potok (o powierzchni ok. 6 arów). Wędrując po trasie zobaczyć można też elementy, które upamiętniają ważne rocznice związane z poetką, jak: Popiersie Marii Konopnickiej (4), Kopiec (3), Głaz Suwalski (2) oraz Medalion (1). W Muzeum można nabyć przewodnik po ścieżce przyrodniczo-edukacyjnej.
